Στα πλαίσια των ομάδων νοητικής ενδυνάμωσης, με τις ωφελούμενες στο Κ.Η.Φ.Η Πτολεμαΐδας και στο Α’ Κ.Α.Π.Η. Κοζάνης, διαβάσαμε το υπέροχο παραμύθι του Σελ Σιλβερστάιν, “Το δέντρο που έδινε”.

Η ιστορία της μηλιάς αποτέλεσε ένα μάθημα για την αγάπη, την γενναιοδωρία, την απληστία και την αληθινή ευτυχία.

Στην σχέση της μηλιάς και του αγοριού αναγνωρίσαμε τα δικά μας προσωπικά βιώματα.

Συγκινηθήκαμε από τη δύναμη της προσφοράς, ενώ συνειδητοποιήσαμε ότι και εμείς είμαστε “μηλιές”, μέσα από την στήριξη που έχουμε δώσει στις οικογένειές μας και στους φίλους μας.

Συγκεντρώσαμε αυτές τις πράξεις προσφοράς στα δικά μας δέντρα, των οποίων τα κλαδιά είδαμε με χαρά να γεμίζουν από ιδέες.

Κλείνοντας την συζήτηση, αναφερθήκαμε στην ανταπόδοση της γενναιοδωρίας που δεχτήκαμε από τους ανθρώπους που βοηθήσαμε, και στη σημασία της αλληλεγγύης και των ισότιμων σχέσεων.

Η ιστορία ανακτήθηκε από: dinfo.gr

Το Δέντρο που Έδινε: Το ωραιότερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ για μεγάλους “Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά… και αγαπούσε ένα αγοράκι.

Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε τον βασιλιά του δάσους.