“…Σε κάποια λαϊκή παράδοση των ιθαγενών της Αμερικής τα φύλλα των δέντρων λογίζονται ως ευχές που ταξιδεύουν στον κόσμο με τον άνεμο…”

Στο Ειδικό Κέντρο Ημέρας για το Alzheimer στην Κοζάνη, το φθινόπωρο έχει την τιμητική του. Μέσα από τις αλλαγές στον καιρό και το τοπίο επιχειρήθηκε ο προσανατολισμός στον χρόνο. Πάντα οι αναμνήσεις, βοηθούν σε αυτό το κομμάτι, καθώς είναι το μοναδικό σχεδόν ανέπαφο σημείο της μνήμης τους. Έτσι συζητήσαμε για το τι σημαίνει Φθινόπωρο για τον αγρότη, τη νοικοκυρά και το παιδί καθώς και τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει ο καθένας και η καθεμία.

Οι αφορμές που πρέπει να παίρνουμε για να μιλήσουμε για συναισθήματα στην ομάδα ασθενών με άνοια δεν πρέπει να φεύγουν ανεκμετάλλευτες και το φθινόπωρο είναι πλούσιο σε συμβολισμούς και συναισθηματικές αποκρίσεις που προκαλεί.

Έτσι κι εμείς προσπαθήσαμε να βάλουμε λέξεις στη λύπη που νιώθουν όταν το καλοκαίρι φεύγει και στον φόβο για τον χειμώνα που έρχεται…

Κλείνοντας, για να μην ξεχνάμε ότι είμαστε ενεργά μέλη που μπορούν να βοηθήσουν συζητήσαμε το νόημα και τη δύναμη της ευχής και φτιάξαμε καρτ ποσταλ φθινοπωρινών ευχών που μάλιστα συναποφασίστηκε να κρεμαστούν στην τζαμαρία από την “έξω πλευρά” για να τα βλέπουν οι περαστικοί και έτσι να ταξιδεύουν καθημερινά και οι δικές μας ευχές…

Από το πρόγραμμα Νοητικής Ενδυνάμωσης σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο.

Συντονίστρια: Αγάπη Τερζοπούλου (ψυχολόγος)

Βοηθός συντονισμού: Γεωργία Μάλλου (κοινωνική λειτουργός)