Νόσος του Alzheimer: μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις

Σε μια από τις πιο πρόσφατες ανασκοπήσεις πάνω στη θεραπεία των ανοϊκών συνδρόμων οι Saddicha και Pandey (2008) καταλήγουν στο ότι καθώς η φαρμακευτική θεραπεία στην άνοια μειώνει απλά την επιδείνωση της νόσου, η θεραπεία εκλογής στην άνοια είναι ο συνδυασμός της με μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις στην άνοια δεν αποτελούν απλά συμπληρωματική θεραπεία αλλά είναι θεραπεία εκλογής.

Οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις στην άνοια χωρίζονται σε αυτές που απευθύνονται στους ίδιους τους ασθενείς, σε αυτές που απευθύνονται στους φροντιστές των ασθενών ή και τους δύο. Υπάρχουν κάποιες αρχές που πρέπει να εφαρμόζονται προκειμένου οι παρεμβάσεις να έχουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτές είναι:

• Η καλή εκτίμηση γνωστικής, λειτουργικής και συμπεριφορικής κατάστασης του ασθενούς.
• Η εκτίμηση της ψυχολογικής κατάστασης του φροντιστή.
• Η λήψη καλού κοινωνικού ιστορικού με έμφαση στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ασθενούς και περιθάλποντα, καθώς και στη μεταξύ τους σχέση.
• Το να τίθενται ρεαλιστικοί στόχοι. Ο θεραπευτής έχει πάντα την πρωτοβουλία. Οι παρεμβάσεις βασίζονται κυρίως στους δικούς του χειρισμούς.
• Το να αντιμετωπίζεται ο ασθενής σαν άτομο με προσωπικότητα

Οι μη φαρμακευτικές θεραπευτικές προσεγγίσεις στην άνοια μπορεί να κατηγοριοποιηθούν σε

1. γνωστικές παρεμβάσεις,
2. εργοθεραπευτικές παρεμβάσεις,
3. μεθόδους αναμνήσεων
4. μουσικοθεραπευτικές και
5. άλλες εξειδικευμένες παρεμβάσεις.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από τις παρεμβάσεις που εφαρμόζονται είναι σύνθετες, υιοθετώντας δύο ή παραπάνω από τις παραπάνω κατηγορίες.