Μένουμε ασφαλείς – Επιστρέφουμε στην κανονικότητα με προσοχή!
Στο πλαίσιο της πανδημίας διεθνώς οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι φορείς προειδοποίησαν τους ηλικιωμένους για τον αυξημένο κίνδυνο νόσησης από τον ιό COVID-19.
Έτσι συνέστησαν παγκοσμίως την κοινωνική απομόνωση που περιλαμβάνει την παραμονή στο σπίτι και την αποφυγή επαφής με άλλους ανθρώπους για μεγάλο διάστημα.
Η κοινωνική απομόνωση με τη σειρά της εμπερικλείει την αποφυγή κοινωνικής επαφής με μέλη της οικογένειάς, την παράδοση κατ’οίκον των απολύτως απαραίτητων όπως τρόφιμα, φάρμακα και τήρηση αποστάσεων ασφαλείας όταν κρίνεται απαραίτητη η έξοδος από το σπίτι.
Ωστόσο, γνωρίζουμε από διεθνείς μελέτες ότι το αίσθημα μοναξιάς που ακολουθεί την εν λόγω απομόνωση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την σωματική υγεία και την ευεξία. Η κοινωνική αλληλεπίδραση φαίνεται να μειώνεται, καθώς έρχεται το γήρας λόγω ανάπτυξης χρόνιων προβλημάτων υγείας και της απώλειας των συντρόφων και φίλων με αποτέλεσμα οι ηλικιωμένοι να διατηρούν περιορισμένες κοινωνικές επαφές και να έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζουν μόνοι (Victor & Bowling, 2012). Σε αυτό προστίθεται κάποιες φορές η απουσία αίσθησης ασφαλούς διαβίωσης στην γειτονιά, η έλλειψη πηγών που υποστηρίζουν την κοινωνικοποίηση και τη συμμετοχή σε δραστηριότητες οδηγώντας τελικά σε αίσθημα ανίας και αδράνεια (Cohen-Mansfield, Hazan, Lerman, & Shalom, 2016).
Η αναγνώριση της ύπαρξης κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς για τους ηλικιωμένους είναι απαραίτητη λόγω της επίδρασης τους στη σωματική και ψυχική υγεία που είναι ήδη γνωστή εδώ και δύο (2) δεκαετίες τουλάχιστον. Οι μελέτες αναφέρουν την αύξηση του κινδύνου για άγχος, κατάθλιψη, διαταραχές μνήμης, καρδιαγγειακές παθήσεις ακόμα και για θνητότητα (Barth, Schneider, & Kanel, 2010; Holt-Lunstad, Smith, & Layton, 2010; Santini et al., 2020; Shankar, McMunn, Demakakos, Hamer, & Steptoe, 2017).
Η παρουσία της πανδημίας και της απομόνωσης επιτείνουν τον κίνδυνο για τα παραπάνω ακόμα και για εκείνους τους ηλικιωμένους, που διατηρούσαν κοινωνική ζωή και δραστηριότητες τις οποίες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Συνεπώς, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για υποστήριξη των ηλικιωμένων ώστε να διατηρήσουν τη σύνδεση με τους άλλους και την αίσθηση του ανήκειν στην κοινότητα για την ενίσχυση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας (Hartmann-Boyce, Davies, Frost, Bussey, & Park, 2020).
Πως όμως μπορεί να διατηρηθεί η σύνδεση αυτή;
Οι κατευθυντήριες αναφέρονται στην πρόσβαση σε τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξης και στην χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης και πλατφόρμων για όσους είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία ώστε να μπορούν να σχετίζονται με άλλους, να ανταλλάσσουν απόψεις, να παρακολουθούν διαδικτυακά διάφορα δρώμενα.
Στην χώρα μας λειτουργούν οι γραμμές:
- 10306 (Ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για τις συνέπειες του COVID-19)
- Εθνική τηλεφωνική γραμμή SOS 1065
Στην Ψυχογηριατρική Εταιρεία «Ο Νέστωρ», προετοιμαζόμαστε κατάλληλα, ώστε να υποδεχθούμε πάλι τους ωφελούμενούς μας για την φροντίδα της σωματικής και ψυχικής υγείας τους.
Οι ομάδες του κέντρου μας που εδώ και χρόνια στοχεύουν στην ενδυνάμωση των εξυπηρετούμενων διαμορφώνονται κατάλληλα ώστε να λειτουργήσουν και πάλι.
Φροντίζουμε την υγεία μας και αντιμετωπίζουμε το αίσθημα της μοναξιάς συμμετέχοντας σε συλλογικές δραστηριότητες και ομάδες τηρώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Προστατευόμαστε από τον ιό, αλλά και από τη μοναξιά και τις επιπτώσεις της.
Μαρία-Ισμήνη Κερώση
Κλινική Ψυχολόγος Ολοκληρωμένου Κέντρου Alzheimer
M.Sc. Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
