Συνήθως η άνοια προσβάλει πρώτα την πρόσφατη μνήμη, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να επαναλαμβάνουν την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά, να χάνουν πράγματα και να κατηγορούν τους άλλους ότι τους τα πήραν. Ένα άλλο συχνό πρώτο σύμπτωμα είναι η δυσκολία

Όταν ένας ασθενής διαγιγνώσκεται με το κλινικό σύνδρομο της άνοιας, αυτό μπορεί να επέμβει στη μακροβιότητά του. Μπορεί να ζήσει από ένα έως και είκοσι χρόνια. Αυτό πάντως εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Η ανάγκη βοήθειας στις καθημερινές δραστηριότητες είναι εμφανής. Το άτομο με μέτρια μορφής άνοια, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πάντοτε μόνο του σε δραστηριότητες που μέχρι πρότινος του ήταν εφικτές, όπως ψώνια, διαχείριση των οικονομικών του συναλλαγών, λήψη φαρμάκων, οικιακές εργασίες.

Τα άτομα με άνοια προχωρημένου σταδίου, δεν μπορούν πλέον να επιζήσουν χωρίς βοήθεια. Είναι πλέον ανίκανα να εκτελέσουν βασικές λειτουργίες, όπως το πλύσιμο, το ντύσιμο, το φαγητό, τη χρήση της τουαλέτας. Ακόμη παρουσιάζουν παντελή αδυναμία αναγνώρισης του περιβάλλοντός τους, του

Η άνοια μπορεί να προκαλέσει ψυχωσικές συμπεριφορές, με αποτέλεσμα όταν ο ασθενής φέρεται ¨παράλογα¨ δεν πρέπει να τον κατηγορούμε, καθώς δεν ευθύνεται ο ίδιος για τις πράξεις του αλλά η ασθένεια του.

Εάν συγγενής πρώτου βαθμού (πατέρας, μητέρα, αδελφός ή αδελφή) κάποιου πάσχει από άνοια, τότε η πιθανότητα να εκδηλώσει και ο ίδιος άνοια αυξάνεται κατά 3-4 φορές περίπου. Παρόμοια είναι η κληρονομικότητα σε νόσους όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης και το Έμφραγμα

Όχι. Η άνοια είναι ένα κλινικό σύνδρομο, το οποίο μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες. Η πιο συχνή αιτία άνοιας είναι η νόσος του Alzheimer. Οπότε μπορεί κάποιος να πάσχει από άνοια χωρίς να έχει τη νόσο του Alzheimer, αλλά

Η Αγγειακή άνοια είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία άνοιας μετά τη νόσο Alzheimer και είναι υπεύθυνη, ανάλογα με τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στις διάφορες μελέτες, για το 10-50% των ανοιών. Η πολλαπλότητα των αγγειακών αιτιών, παραγόντων κινδύνου και κλινικών εικόνων της

Η θεραπεία της νόσου του Alzheimer (Αλτσχαιμερ) αφορά τη θεραπεία της βασικής νόσου και τη συμπτωματική θεραπεία. Η θεραπεία της βασικής νόσου έχει αναπτυχθεί τελευταία, με συνεχιζόμενες έρευνες στον τομέα αυτό και αποτελείται από τη χορήγηση φαρμάκων τα οποία σταθεροποιούν