3 Συμβουλές αυτοφροντίδας για τους φροντιστές
Το έργο των φροντιστών ατόμων με χρόνιες ασθένειες, ζητήματα μνήμης ή άλλες δυσκολίες είναι σπουδαίο και αξιοθαύμαστο. Η συνεχής υποστήριξη, φροντίδα και αφοσίωση σε άτομα που είναι μερικώς ή πλήρως εξαρτημένα από εκείνους, δημιουργεί έναν σπουδαίο δεσμό, ενισχύοντας καθημερινά την αίσθηση καθήκοντος του φροντιστή. Πρόκειται για μια σχέση ζωής με δυνατές συγκινήσεις, αίσθημα πληρότητας και περηφάνιας για κάθε μικρό ή μεγάλο κοινό επίτευγμα.
Πέρα από τις όμορφες στιγμές αυτής της συμπόρευσης, πρόκειται για ένα ταξίδι με πολλές δυσκολίες που συχνά λειτουργεί επιβαρυντικά για τους φροντιστές. Η λήψη μέτρων αυτοφροντίδας κρίνεται αναγκαία για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν απασχολούνται σε τόσο κρίσιμες και νευραλγικές θέσεις. Πώς μπορεί, λοιπόν, να κάνει πράξη την αυτοφροντίδα ένας φροντιστής;
Συμβουλή 1: Μην αμελείτε τις ανάγκες σας
Η καθολική φροντίδα ενός ανθρώπου, μπορεί να μας οδηγήσει συχνά στην παραμέληση του εαυτού και των αναγκών μας. Η παραμέληση του εαυτού μπορεί να λάβει αρχικά τη μορφή της παράλειψης γευμάτων ή της απαραίτητης ξεκούρασης, ενώ σταδιακά μπορεί να οδηγήσει τον φροντιστή να απέχει από σημαντικές για τη ζωή του δραστηριότητες, όπως ο χρόνος με την οικογένεια του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι φροντιστές φτάνουν σε σημείο να «ακυρώνουν» πλήρως την προσωπική τους ζωή, στρεφόμενοι αποκλειστικά στην προσφορά και στήριξη των ασθενών τους.
Όσο συγκινητική, ηρωική και αξιοθαύμαστη είναι αυτή η προσφορά, άλλο τόσο μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές για τη ζωή του φροντιστή συνέπειες. Για να είναι σε θέση ένας φροντιστής να παραμείνει υγιής, ακμαίος, ισορροπημένος και παραγωγικός σε βάθος χρόνου, οφείλει να τηρεί τα όρια ανάμεσα στην προσωπική και εργασιακή ζωή, να καλύπτει τις σωματικές, πνευματικές και συναισθηματικές του ανάγκες και να μην ξεχνά ότι παρά την ιδιαίτερη φύση και τις σχέσεις ζωής που μπορούν να προκύψουν στο πλαίσιο της εργασίας του, η προσωπική του ζωή είναι διαφορετική.
Εκτός από τους επαγγελματίες, τον κρίσιμο ρόλο του φροντιστή αναλαμβάνουν συχνά συγγενείς ή άτομα από το περιβάλλον του ασθενούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα όρια είναι περισσότερο θολά και δυσδιάκριτα, με αποτέλεσμα οι φροντιστές να αφιερώνονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στην φροντίδα του πάσχοντος. Πέρα από τη σχέση ασθενούς και φροντιστή, υπάρχουν και συναισθηματικοί, φιλικοί ή οικογενειακοί δεσμοί που ενισχύουν την αίσθηση καθήκοντος και αφοσίωσης. Η ανιδιοτελής και αδιάκοπη προσφορά κρύβει φροντίδα και αγάπη, όμως για να παραμείνει υγιής και λειτουργική η σχέση πρέπει να τηρούνται συγκεκριμένα όρια. Στο τέλος της ημέρας, κάθε φροντιστής είναι πάνω από όλα άνθρωπος και έχει ανάγκη από αυτοφροντίδα και κάλυψη των προσωπικών του αναγκών.
Συμβουλή 2: Ζητήστε βοήθεια
«Βάρος που μοιράζεται είναι μισό βάρος». Η συγκεκριμένη φράση αποδίδει κάτι που όλοι ίσως έχουμε μάθει βιωματικά: όποιο και αν είναι το ζήτημα που μας στεναχωρεί και μας βαραίνει, μπορεί να γίνει πιο εύκολο αν λάβουμε βοήθεια και αν το μοιραστούμε. Το βάρος που σηκώνει καθημερινά ένας φροντιστής είναι μεγάλο και σύνθετο και το να ζητά κανείς βοήθεια στα πιο εύκολα ή πιο δύσκολα είναι αναγκαίο και απολύτως ανθρώπινο. Το να ζητάμε βοήθεια, δείχνει πως είμαστε αρκετά ώριμοι και υπεύθυνοι για να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα μόνοι μας.
Τόσο η πρακτική βοήθεια, όσο και η ψυχολογική υποστήριξη κρίνονται αναγκαίες και εξαιρετικά βοηθητικές για την εξασφάλιση της ισορροπίας και της ευημερίας των φροντιστών.
Συμβουλή 3: Προστατεύστε την σωματική και ψυχική σας υγεία
Η φροντίδα της σωματικής και ψυχικής υγείας οφείλει να αποτελεί προτεραιότητα καθενός , προκειμένου να απολαμβάνει ποιότητα ζωής, να διατηρεί συναισθηματική σταθερότητα, να μπορεί να παραμένει παραγωγικός και ικανός να συνεχίζει απρόσκοπτα την καθημερινότητα του. Όταν δεν είμαστε καλά σωματικά ή ψυχικά, ο οργανισμός μας φροντίζει να μας το δείχνει με πολλούς τρόπους.
