Νοητική Ενδυνάμωση μέσα από την ποίηση στο Κέντρο Ημέρας για την Άνοια στην Κοζάνη
Νοητική Ενδυνάμωση και Έκφραση Συναισθημάτων μέσα από το ποίημα του Γ. Ρίτσου «Σονάτα του Σεληνόφωτος».
Σκοπός
- Εξάσκηση της μνήμης και της αντίληψης (γλωσσικές δεξιότητες, κριτική σκέψη)
- Έκφραση των συναισθημάτων
- Καλλιέργεια της ενσυναίσθησης
- Σύνδεση με άλλες μορφές τέχνης
*Οι ομάδες που δούλεψαν τα κείμενα που παρατίθενται, απαρτίζονται από μέλη με ήπιες γνωστικές διαταραχές, υψηλής λειτουργικότητας, ενώ στις ομάδες μέτριας και χαμηλής λειτουργικότητας το Φεγγάρι δουλεύτηκε με μικρότερα κείμενα και περισσότερο μέσα από τις λαϊκές αφηγήσεις και τις εικόνες που είχαν την ικανότητα να ανασύρουν, π.χ. πανσέληνος- μισοφέγγαρο- σκοτάδι- φως- μονοπάτια.
Μέσα από το κείμενο
Με την πρώτη ανάγνωση του κειμένου αναζητήσαμε τη δύναμη των λέξεων, τη σημασία τους και αυτό που μας προκαλούν να νιώσουμε- φόβος, θλίψη, νοσταλγία, απόγνωση, μοναξιά-. Καθώς ο καιρός περνούσε και οι αναγνώσεις πλήθαιναν, το κείμενο γινόταν κτήμα της ομάδας και η διάθεση τους να το μάθουν, να το εξερευνήσουν μεγάλωνε. Δεν έμεινε πρόταση χωρίς να συζητηθεί, πρόταση χωρίς να ανασύρει από τη μνήμη μας δικές μας εμπειρίες.
«Άφησέ με να’ ρθω μαζί σου» επαναλάμβανε η μαυροφορεμένη γυναίκα και οι προσωπικές ικεσίες μας πήραν θέση. «8,16,32,64» μετρούσε στη μουσική και στα μαντήλια και εμείς πήραμε τους αριθμούς και τους κάναμε ηλικία. Είδαμε τη θέση μας ως γυναίκες σε κάθε ηλικιακή φάση, τις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, τους ρόλους που καλούμαστε να αναλάβουμε, αλλά και αυτούς που χρειάστηκε να αποχαιρετήσουμε… Ακόμα και η «ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα» πρωταγωνίστησε με τη φθορά της στους προσωπικούς και υπαρξιακούς φόβους των κυριών μας και «οι σκιές» του σπιτιού θύμισαν τις προσωπικές απώλειες που μας ακολουθούν.
Οι εμπνεύσεις της ομάδας
1) Ζωγραφίζοντας το φεγγάρι
2) Ιστορίες ραμμένες στο πανί
3) Η Σονάτα σε κολάζ
4) Σοφοί συγγραφείς
Συντονίστριες προγράμματος:
Αγάπη Τερζοπούλου, Ψυχολόγος
Νάσια Μουρτσέκα, Ψυχολόγος
Γεωργία Μαλλού, Κοινωνική Λειτουργός
Σοφοί Συγγραφείς
«Δεν ασπρίζει και η καρδιά μου»
Ένα πρωινό βγήκα έξω για μια βόλτα. Όλα γύρω μου ήταν άσπρα, χιονισμένα, πολύ όμορφα- η ψυχή μου, όμως, ήταν μαύρη. Όσο περπατούσα στα χιονισμένα σκεπτόμουν ότι δεν με νοιάζει που άσπρισαν τα μαλλιά μου, που το σώμα μου άρχισε να γερνά και να πονά, ούτε που τα έπιπλα του σπιτιού πάλιωσαν και είναι μισοχαλασμένα από τον χρόνο. Αυτό που με στενοχωρεί είναι η μαυρισμένη μου καρδιά.
Όλγα
«Το φεγγάρι»
Είναι σούρουπο, βγήκα να περπατήσω, ο καιρός ήταν καλός, ο ουρανός γεμάτος αστέρια και ένα φεγγάρι λαμπερό. Είχε πανσέληνο- Θεέ μου τι όμορφο φεγγάρι που είναι απόψε- σκέφτηκα. Περπατούσα στον δρόμο με συντροφιά το φεγγάρι. Η διαδρομή ήταν πανέμορφη. Με τι σοφία έπλασε ο Θεός τόσο όμορφα τα αστέρια και το φεγγάρι. Όλα είναι τόσο όμορφα και τόσο σωστά. Έπλασε το φεγγάρι για να φέγγει το βράδυ, να διαλύει το σκοτάδι και να Τον συνοδεύει στον περίπατό του.
Όλγα
«Το παραμύθι του παπά- Νικόλα»
Ο Ήλιος και το φεγγάρι έλεγε ο παππούς μου ήτανε αδέλφια. Ο Ήλιος είχε χίλιους γιους και η Σελήνη χίλιες θυγατέρες. Οι αχτίνες του ήλιου ήτανε δυνατές και χαλούσανε όλα τα κηπευτικά, ενώ οι αχτίνες της Σελήνης ήταν κρύες και παγώνανε όλα τα ζωντανά. Οι χωριανοί πήγανε και βρήκανε τον Ήλιο και του ζήτησαν κάτι να κάνει. Εκείνος ζήτησε από τους γιους τους να μην είναι τόσο ζεστοί, αλλά εκείνοι τον παράκουσαν και τους έριξε στη θάλασσα, ενώ οι κόρες της Σελήνης υπάκουσαν. Από τότε ο Ήλιος ταξιδεύει μόνος του και Η Σελήνη μαζί με τις κόρες της τα αστέρια!
Βασιλική
